TYTUŁ: Bez tytułu

AUTOR: Dobkowski Jan

Urodził się w 1942 w Łomży. Ukończył warszawską ASP. Dyplom w pracowni malarstwa prof. Jana Cybisa w 1968 r. W 1967, wraz z J. Zielińskim, zorganizował w Klubie Medyka w Warszawie wystawę „Neo-Neo-Neo”. Na jego obrazach pojawiały się tylko cztery kolory: czerwony, zielony, błękitny i żółty. „Podwójna Dziewczyna”, obraz namalowany w 1968 - jest jego pierwszym dziełem zielono-czerwonym, obecnie jest częścią kolekcji muzeum Guggenheim.

Uprawia głównie malarstwo i rysunek. Stypendysta Kościuszko Foundation w Nowym Jorku. 
Zwycięzca Nagrody Pamięci C.K. Norwida i Nagrody Pamięci J.Cybisa.

TYTUŁ: Czas i przestrzeń idą

AUTOR: Rosenstein Erna

Urodzona w 1913 r. we Lwowie. Zmarła w 2004 r. w Warszawie. Studiowała w wiedeńskie Frauen Akademie w latach 1932-34 i krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1934-1936). Związana była z GRUPĄ KRAKOWSKĄ
W roku 1977 została laureatką Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Norwida, a w 1966 otrzymała Nagrodę im. Jana Cybisa przyznaną za całokształt twórczości.

Erna Rosenstein wydała kilka tomików poezji: „Ślad” (1972), „Spoza granic mowy” (1976), „Wszystkie ścieżki” (1979), „Czas” (1986).

TYTUŁ: Bez tytułu

AUTOR: Beksiński Zdzisław

Fotograf, grafik, malarz. Urodzony w 1929 roku w Sanoku, zmarł 21 lutego 2005 roku w Warszawie.

Absolwent architektury na Politechnice Krakowskiej (1952). Po ukończeniu studiów na Politechnice Krakowskiej Beksiński wrócił do rodzinnego Sanoka. Już w pierwszej połowie lat 1950. wykonał dojrzałe prace fotograficzne, a także zainteresował się malarstwem, a później malarstwem materii.

Jako młody artysta zajmował się fotografią, wygrywając szereg konkursów międzynarodowych. Dziś Beksiński jest rzadziej kojarzony z czarno-białymi zdjęciami, jednak to właśnie od nich zaczął swoją karierę. Jego fotografie przedstawiały ludzkie postacie, często w niecodziennych pozach – skulone, jakby zalęknione modelki były owinięte sznurkami, ich ciała były zdeformowane lub tak skadrowane, że było widać tylko ich fragmenty.

Po pewnym czasie Beksiński przeszedł jednak do następnej formy wyrazu, jaką był rysunek. Jego rysunki były najpierw na pół abstrakcyjne. Potem przeszedł do czystej figuracji o pełnej erotyki, sadyzmu i masochizmu atmosferze. Beksiński w swych rysunkach „pastwił” się nad żywą osobą, deformując jej ciało i ukazując ją często w trakcie kopulacji, związaną i zniewoloną.

Około 1964 roku zaczął malować. Zdecydowanie zerwał wówczas z awangardą i w pełni oddał się malarstwu fantastycznemu, wizjonerskiemu, figuratywnemu, starannie malowanemu farbą olejną na płycie pilśniowej. Nigdy nie dawał swoim obrazom tytułów, uznając, że każdy widz może je interpretować w dowolny sposób. Pierwszy okres tego malarstwa, pod wpływem mistycyzmu wschodniego, któremu wówczas Beksiński hołdował, był pełen symboli, tajemniczych treści i katastroficznej, pełnej grozy atmosfery.

Pierwszym poważnym sukcesem wystawienniczym była dla Beksińskiego wystawa jego obrazów o tematyce czysto fantastycznej, zorganizowana w 1964 roku w Warszawie przez krytyka Janusza Boguckiego. O ile awangardowa krytyka odwróciła się wówczas od Beksińskiego raz na zawsze, uważając go za renegata, o tyle publiczność dobrze przyjęła wystawę. Sprzedał na niej wszystkie wystawione obrazy.

W swej twórczości z lat 90. Beksiński coraz bardziej oddalał się od fantastyki, tajemniczych treści, pełnej grozy atmosfery, którymi były przepełnione jego obrazy z okresu „fantastycznego”, który też sam określał jako „barokowy.

Po 2000 roku, nie zaprzestając jednocześnie malować i rysować, zaczął Beksiński tworzyć swoje kompozycje na komputerze i przy pomocy fotokopiarki.

TYTUŁ: Bez tytułu

AUTOR: Jachtoma Aleksandra

Urodziłą się w  1932 r. Studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1953 r. przeniosła się na drugi rok studiów do Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a następnie od 1956 r. na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1958 r. otrzymała dyplom z wyróżnieniem.

W latach 60. Jachtoma nawiązała kontakt z młodymi malarzami i rzeźbiarzami, z którymi stworzyła grupę „Rekonesans”. W 1972 r. przebywała w Paryżu na stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1987 r. otrzymała Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości; w 2003 r. Nagrodę im. Jana Cybisa. Jachtoma uczestniczyła w ponad 200 wystawach w kraju i za granicą.

TYTUŁ: Don Kichot Słabnący

AUTOR: Tumielewicz Czesław

Urodzony w 1942 w Lidzie w rodzinie ziemiańskiej. Studia w Poznaniu i Gdańsku w zakresie grafiki artystycznej, malarstwa i architektury. 
W latach 1975 - 2000 prowadził pracownię litografii i linorytu. Obecnie kieruje pracownią druku wypukłego. 
W latach 1990 - 2002 stał na czele Katedry Grafiki Artystycznej w Gdańsku.

Laureat wielu nagród i wyróżnień: stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku w 1981 roku, nagrody miasta Gdańska w dziedzinie kultury w 1977 roku, I nagrody w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Sztuki w Sopocie w 1974 roku. Uprawia swego rodzaju "magiczny realizm".

TYTUŁ: Pejzaż XXVI

AUTOR: Wieczorek Krzysztof

Krzysztof Wieczorek jest absolwentem Wydziału Grafiki łódzkiej PWSSP. Dyplom otrzymał w Pracowni Technik Metalowych prof. Leszka Rózgi w 1977 roku. Uprawia grafikę warsztatową, projektową, malarstwo i collage. Jest laureatem wielu międzynarodowych konkursów graficznych, m.in.: I nagrody oraz medalu na VIII Międzynarodowym Biennale Sztuki w Madrycie (1982), nagrody specjalnej na VIII Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki w Łodzi (1983), III nagrody na Konkursie Graficznym im. Aleksandra Raka w Katowicach (1985). Uczestniczył w ponad 70 wystawach zbiorowych, środowiskowych, prezentacjach sztuki polskiej poza granicami kraju oraz w wystawach indywidualnych.

TYTUŁ: Bez tytułu

AUTOR: Rapsa Krzysztof

Krzysz­tof Rećko-Rapsa (ur. 1959 r.)

Jest jednym z pierwszych absolwentów koszalińskiego Liceum Plastycznego. Mieszka i two­rzy w Kosza­li­nie. Zało­ży­ciel grupy arty­stycz­nej TWA (Towarzystwo Wzajemnej Adoracji), która pro­mo­wała lokalnych twór­ców, umożliwiając młodym artystom zaprezentowanie swojej twórczości w koszalińskich instytucjach kultury. Czło­nek Związku Pol­skich Arty­stów Plastyków i czło­nek Sto­wa­rzy­sze­nia Pro­mo­cji Arty­stów Wybrzeża ERA-ART w Gdyni.

Jego malarstwo to przede wszystkim emocje zamknięte w abstrakcyjnych kompozycjach. Jak sam przyznaje, rozpoczynając pracę przy pustym blejtramie, nie wie jaki będzie końcowy efekt. Nie planuje, nie rozmyśla nad tym co powstanie – nieraz dopiero w trakcie tworzenia podejmuje ostateczne decyzje odnośnie kompozycji, kolorystyki itp. Niektórzy widzą w jego twórczości podobieństwo do stylu action painting, inni określają ją mianem lirycznej abstrakcji.

Recen­zent Marita Benke-Gajda (Aka­de­mia Sztuk Pięk­nych Kra­ków) napisała: Kolor jest w twór­czo­ści Rapsy wszech­obecny. Obser­wu­jąc Jego twór­czość ostat­nimi czasy odno­szę wra­że­nie, że z każ­dym nowym cyklem, czy nawet obra­zem, wcho­dzi on na nową, cią­gle for­mal­nie odkry­waną ścieżkę. Wciąż zaska­kuje widza kapi­tal­nym wręcz prze­ka­zem na temat wła­snych prze­my­śleń, emo­cji, uczuć. Zapra­sza­jąc do ogrodu swo­jej wyobraźni, daje nam przed­smak malar­skiego raju.

Krzysztof Rapsa prezentował swoje prace na licznych wystawach indywidualnych m. in. w Krakowie, Warszawie, Elblągu, Szczecinie, Gdańsku, Londynie, Mińsku, Grodnie, Seulu. Jego dzieła z powodzeniem sprzedawane są w domach aukcyjnych i znajdują się w licznych kolekcjach muzealnych i prywatnych na całym świecie (w Niem­czech, Danii, Szwe­cji, Fran­cji, USA, Kana­dzie, Austra­lii, Bia­ło­rusi, Anglii).

Twórczość Krzysztofa Rapsy była wielokrotnie wyróżniana. Otrzy­mał nagrodę Era-Art na VI Mię­dzy­na­ro­do­wym Bien­nale Malar­stwa i Tka­niny Uni­ka­to­wej w Muzeum w Gdy­ni. Prezydent Koszalina uhonorował twórcę, przyznając mu prestiżową nagrodę Koszalińskiego Orła, za sukcesy twórcze w kraju i za granicą. Był również bohaterem filmu Leszka Orlewicza pt. “Na szczę­ście jest sztuka”.

TYTUŁ: Bez tytułu

AUTOR: Beksiński Zdzisław

Fotograf, grafik, malarz. Urodzony w 1929 roku w Sanoku, zmarł 21 lutego 2005 roku w Warszawie.

Absolwent architektury na Politechnice Krakowskiej (1952). Po ukończeniu studiów na Politechnice Krakowskiej Beksiński wrócił do rodzinnego Sanoka. Już w pierwszej połowie lat 1950. wykonał dojrzałe prace fotograficzne, a także zainteresował się malarstwem, a później malarstwem materii.

Jako młody artysta zajmował się fotografią, wygrywając szereg konkursów międzynarodowych. Dziś Beksiński jest rzadziej kojarzony z czarno-białymi zdjęciami, jednak to właśnie od nich zaczął swoją karierę. Jego fotografie przedstawiały ludzkie postacie, często w niecodziennych pozach – skulone, jakby zalęknione modelki były owinięte sznurkami, ich ciała były zdeformowane lub tak skadrowane, że było widać tylko ich fragmenty.

Po pewnym czasie Beksiński przeszedł jednak do następnej formy wyrazu, jaką był rysunek. Jego rysunki były najpierw na pół abstrakcyjne. Potem przeszedł do czystej figuracji o pełnej erotyki, sadyzmu i masochizmu atmosferze. Beksiński w swych rysunkach „pastwił” się nad żywą osobą, deformując jej ciało i ukazując ją często w trakcie kopulacji, związaną i zniewoloną.

Około 1964 roku zaczął malować. Zdecydowanie zerwał wówczas z awangardą i w pełni oddał się malarstwu fantastycznemu, wizjonerskiemu, figuratywnemu, starannie malowanemu farbą olejną na płycie pilśniowej. Nigdy nie dawał swoim obrazom tytułów, uznając, że każdy widz może je interpretować w dowolny sposób. Pierwszy okres tego malarstwa, pod wpływem mistycyzmu wschodniego, któremu wówczas Beksiński hołdował, był pełen symboli, tajemniczych treści i katastroficznej, pełnej grozy atmosfery.

Pierwszym poważnym sukcesem wystawienniczym była dla Beksińskiego wystawa jego obrazów o tematyce czysto fantastycznej, zorganizowana w 1964 roku w Warszawie przez krytyka Janusza Boguckiego. O ile awangardowa krytyka odwróciła się wówczas od Beksińskiego raz na zawsze, uważając go za renegata, o tyle publiczność dobrze przyjęła wystawę. Sprzedał na niej wszystkie wystawione obrazy.

W swej twórczości z lat 90. Beksiński coraz bardziej oddalał się od fantastyki, tajemniczych treści, pełnej grozy atmosfery, którymi były przepełnione jego obrazy z okresu „fantastycznego”, który też sam określał jako „barokowy.

Po 2000 roku, nie zaprzestając jednocześnie malować i rysować, zaczął Beksiński tworzyć swoje kompozycje na komputerze i przy pomocy fotokopiarki.